Het vleesgeworden Woord
Als u gaat geloven, dat Jezus voor ons geboren is en geleden heeft en gestorven is, als u dat werkelijk vandaag beleeft en belijdt en daarvan mag getuigen, dan bent u van God: Gods kind.
Als u gaat geloven, dat Jezus voor ons geboren is en geleden heeft en gestorven is, als u dat werkelijk vandaag beleeft en belijdt en daarvan mag getuigen, dan bent u van God: Gods kind.
“Wederom dan sprak Jezus tot hen en zeide:
Ik ben het Licht der wereld; wie Mij volgt, zal nimmer in de duisternis wandelen,
maar hij zal het licht des levens hebben.”
Er zijn zo veel vormen van onbegrijpelijk leed. Waarom moest ik mijn baan kwijt raken? Waarom heb ik het geluk in m’n leven nooit gevonden?
In de adventstijd speelt Johannes de Doper een belangrijke rol. Vandaag zijn we die mooie lichtende tijd van het jaar binnen gegaan. We gaan ons voorbereiden op de komst van de Messias. Voor ons betekent dat: kerstfeest!
Veel mensen hebben angst voor de dood en vermijden dan ook angstvallig over de dood te spreken. Dat zou bij ons anders moeten zijn! Wij geloven immers in de opstanding uit de dood?
Veel mensen zijn op zoek naar enig houvast, juist ook op geestelijk gebied. Zo ontstaan er kerken, die geen kerken meer zijn. Waar vind je nog rust en zekerheid?
Laten we niet te gemakkelijk zeggen: het kwaad is er nu eenmaal, daar kunnen we niets aan doen. Nee, ook het kwaad is een bewust handelen van de vijand.
Als je je voor je ouders en je afkomst niet hoeft te schamen, dan toch zeker niet voor je Heer?
Stefanus was diaken, prediker en geloofsgetuige en tenslotte martelaar. Hij weerspiegelt, net als Paulus later zou doen, het beeld van de Heiland. Waar Christus aan het kruis sprak voor zijn moordenaars, daar doet Stefanus precies hetzelfde.
De liefde voor onze naasten en vrienden vinden we heel vanzelfsprekend. Maar liefde voor vijanden, daar hebben we moeite mee.
De Gemeente gaat de weg, die Hij ging, de weg van lijden en kruis, maar ook van hoop en verwachting. Zijn wij zo’n Gemeente? En voelt u ook persoonlijk, dat de Heer u heeft uitgekozen en samengebracht om Zijn naam uit te dragen?
De apostel Paulus begint zijn “leefregel” met blijdschap: “Verblijdt u in de Here te allen tijde! Wederom zal ik zeggen: verblijdt u!”. En dan voegt hij er aan toe: bescheidenheid, vriendelijkheid, welwillendheid, zachtheid. Zó moesten we zijn, zegt Paulus.
Er zijn velen, die ogen hebben en niet zien, oren hebben en niet horen, een mond en niet spreken, een gezicht en niet lachen.
We kunnen ons losmaken van mensen en van dingen en zelfs van God. Maar van je eigen hart, dat lukt niet, Die stem blijft spreken en ook beschuldigen. Die aanklacht blijft je achtervolgen.
Wat je wilt hebben, krijg je niet, en wat je niet wilt hebben, dat heb je te veel. Het leven is vaak zo zinloos. Ach, als er maar eens iemand voorbij kwam, die mij er uit haalde…
Wat eenmaal een actief wachten was, een vast en zeker weten van Jezus’ wederkomst, een gespannen uitzien naar de Bruidegom, wordt een passief afwachten, een doffe gelatenheid: we zullen wel zien, ’t zal onze tijd wel duren.
We moeten er eens af om voor alles wat er gebeurt God verantwoordelijk te stellen. Lijden hoort gewoon bij dit leven, omdat dit leven een gebroken leven is, omdat satan in het spel is.
Woorden zijn het voornaamste contactmiddel tussen mensen. Ons leven is één aaneenschakeling van woorden.
In al die drie mensen, Abraham, Sara en Hagar, zien we ons zelf terug, onze eigen zonden. Vooral dat éne: dat we Gods belofte uit het oog verliezen, dat we te veel naar ons zelf kijken en met onszelf bezig zijn.
De Here is nu de Geest; en waar de Geest des Heren is, is vrijheid. Straks gaan velen van ons met vakantie. Wat heerlijk om het woord van Paulus dan mee te mogen nemen!
Als u denkt dat het leven altijd even gemakkelijk moet zijn en dat het geluk u vanzelf ten deel moet vallen, dan valt het leven geducht tegen.
Een heldere uitleg over de bekende Bijbelse parabel van de brede en de smalle weg uit het Mattheüs evangelie, met grote afbeelding.
Mensen van de Heilige Geest zijn ook anders dan anderen en zijn ook een beetje gek. Zij doen anders en denken anders. Zij zijn uitdagend en prikkelend, zij zien er soms ook uit als dronken mensen.
Vroeger dacht men, dat de aarde een platte pannenkoek was met de hemel daarboven. Wij weten al lang, dat dit beeld niet klopt. Dus zeggen veel mensen: ’t is allemaal onzin met die hemel, die bestaat helemaal niet!
Als ik mijn leven kan zien als door God geleid, als ik heb begrepen hoe achter alle dingen God staat, hoe ook mijn geloof een werk is van God, dan heb ik Pasen gevierd.
De menigte juicht. Ons is altijd geleerd, dat zij “Hosianna” zongen. Dit staat ook in Mattheüs en Johannes. Lukas heeft het niet. Die zegt: “Gezegend Hij Die komt…” Waarom neemt Lukas het “Hosanna” niet over? Zou hij het als Griek soms niet goed begrepen hebben?
Er is veel lijden en duisternis bij menig Gemeentelid en bij velen buiten de Gemeente. Als u uw hart opent, kent u ze wel. Ga daar heen en straal uw heerlijkheid uit! In uw hulp en liefdedaden, in uw meeleven en troost.
Vanwaar dit zwijgen van Jezus tegenover de hogepriester en de Hoge Raad, tegenover Pilatus en Herodes? Als het geen hoogmoed is, waarom doet Jezus dat dan? Dat is heel verwonderlijk.
Weten we dan niet, dat al dat jagen en jachten van ons helemaal niet helpt? Dat je er niet gelukkiger door wordt? Integendeel, het mat je af en brengt je verder weg van de echte dingen, waar het in het leven om gaat.
Laten we luisteren naar de stem van de profeet! Laten we proberen te verstaan, wat de boodschap van God vandaag is. We hebben een nieuwe reformatie nodig. “Updaten” noemt men dat tegenwoordig.
Dat is een verschrikkelijke boodschap! Dat dàt waar je altijd zo naar hebt uitgezien, van je zal worden afgenomen! Dat is het toch, wat Jezus hier zegt. Daar loopt zijn gelijkenis tenslotte op uit!
Een goed en zedig sociaal leven leiden, de voornaamste geboden en “sociale waarden” in de gaten houden, en dan kom je vanzelf in de hemel. Maar Bunyan’s verhaal vertelt iets anders…
Want het gevaar ligt niet in het plotselinge van Jezus’ wederkomst, niet in het onberekenbare daarvan, maar in het niet-verwachten dat daar aan vooraf gaat.
Bloeien in de morgenstond, ’s avonds verdord en verwelkt. Maar juist dit besef van vergankelijkheid, te weten dat er op aarde niets van je overblijft, brengt hem tot een gebed voor zijn kinderen.
Heel die feestelijke entourage van ons Kerstfeest, dat lekkere eten, vrije dagen, een mooie boom, en de cadeautjes onder die boom… daar gaat het toch eigenlijk niet om met Kerst?
Amminadab, Boaz, Salatiël, Zorobabel. Wat zijn dat voor namen en wat hebben die nou met Advent te maken? Alles! Want daar begint het Evangelie van Jezus Christus.
…want daar, bij Gods altaren, gebeurt het wonder. Daar verschijnt het licht in onze duisternis. In het bijzonder bij dat altaar, waarop het Lam van God geofferd is, Jezus Christus.
Tijdens het avondmaal worden het lijden en het sterven van Jezus Christus herdacht door het eten van brood en het drinken van wijn. De schrijver van de Hebreeënbrief wijst ons nog op drie dingen.
Veel van wat Hosea zegt kunnen we ook onszelf aanrekenen. Geen trouw, geen liefde, geen kennis. Stellen we ons eens de vraag: hoe staan wij tegenover God?
Je kunt gewoon blijven wie en zoals je bent. Want roeping valt meestal niet samen met je beroep, maar je kunt je roeping wel in je beroep en levenswijze opnemen…
Als je leeft uit vertrouwen wordt je kwetsbaar. Toch, zegt Jezus, van zulke mensen is het Koninkrijk van God. Mensen, die misschien uiterlijk niet zo meetellen, maar zij hebben een innerlijke kracht.
Thuisgekomen in Nederland, anno 2007, met zo’n 50.000 scheidingen per jaar mogen we van het twistgesprek tussen Jezus en Farizeeën best het één en ander leren.
Jezus zet een groot vraagteken bij geloof dat aan allerlei regels gebonden is. Niet “recht naar de leer” is het belangrijkste – wat is immers “recht” en wat is “leer”?
Is het niet opmerkelijk, dat er in de hemel al vreugde is over maar één bekeerde zondaar?
…maar is het wel waar, wat die man allemaal over het leven van Jezus weet te vertellen, al die wonderbaarlijke verhalen en genezingen? Voor Lucas is dit een vraag buiten de orde!
Wat jullie moeten doen? Werelddiaconaat, andere mensen helpen, de grote problemen in de wereld aanpakken, de armen en verdrukten recht geven en eten en een plek om te wonen!
Al die geestelijk bevrijde vrouwen, die Lukas ons noemt, dienden Jezus. Zij vormden Zijn werkgemeenschap! Wat ze allemaal deden? Het staat er niet met zo veel woorden…
Zou God wel naar mij luisteren? Of zou het misschien ook andersom kunnen zijn: dat wij te weinig naar God luisteren in ons bidden?
Het is steeds weer teleurstellend bij je zelf te moeten ontdekken, dat je niet bent die je eigenlijk zou moeten zijn. Dat je moet erkennen: “ik heb gefaald, ik heb de Heer verdriet gedaan, ik was een slechte discipel.”
Het is een bekend Bijbels verhaal, dat van Zacheüs de tollenaar in de boom: een mens, die zich verschuilt en zich toch bloot moet geven!
Doch als de Zoon des mensen komt,
Zal Hij dan het geloof vinden op de aarde?
Maar ik, ik ben altijd bij U,
Gij hebt mijn rechterhand gevat,
Gij leidt mij naar Uw raad,
En neemt mij op in heerlijkheid.
Als een engel naast hem staat, iemand die voor je bidt, een uitzonderlijk iemand, dan zal God Zich over hem ontfermen en zeggen: “Red hem dat hij niet in het graf komt, hij is vrijgekocht.”
“Gij hebt niet tegen mensen gelogen, maar tegen God…
“Hoe hebt gij kunnen overeenkomen om de Geest des Heren te verzoeken?”
“Waarachtig, ik verzeker je: toen je jong was deed je zelf je gordel om en ging je waarheen je wilde, maar wanneer je oud wordt zal een ander je handen grijpen, je je gordel omdoen en je brengen waar je niet naartoe wilt.”
“En zij werden allen vervuld met de heilige geest en begonnen met andere tongen te spreken, zoals de geest het hun gaf uit te spreken.”
“Nog een korte tijd en gij zult Mij niet meer zien.”
“Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde”
Liefde is de enige remedie tegen de onvrijheid, die de mensen gevangen houdt. Dat geldt in het klein, in het gezin, op het werk, in ons landje, maar ook in wereldwijd perspectief.
Een vrouw komt tot Jezus, iemand die zichzelf geheel geeft… Zij moet iets doen voor Jezus, dat voelt zij. En zij doet het eerste het beste…
De Heer kan bij mensen komen zo maar op een doordeweekse dag bij dagelijkse bezigheden. Je hoeft er niet speciaal voor in de kerk te zitten.
“Ten derden dage ….wederom opgestaan uit de doden”. De opstanding van Jezus uit de doden is de kern van het Evangelie. Het is de markante gebeurtenis, waarover evangelisten en apostelen niet uitgepraat raken.
“En zij gingen naar buiten en vluchtten van het graf, want siddering en ontzetting hadden haar bevangen. En zij zeiden niemand iets, want zij waren bevreesd.”
Marcus is de Evangelist, die de lijdensgeschiedenis het kortst verteld, maar ook het zuiverst. Mijn schoonzoon vroeg mij laatst: waarom preekt u toch zo veel uit Mattheüs?
In Lukas 12, 61-62 zegt Jezus tegen Petrus: “Nog voor er vannacht een haan heeft gekraaid zul je mij driemaal verloochenen…”
“Schep in mij een rein hart, o Heer!”
Een vrouw komt tot Jezus. En Jezus zegt van haar, dat men spreken zal tot haar gedachtenis, waar Zijn Evangelie maar verkondigd zal worden in de wereld. En dat is toch wel buitengewoon!
“Deze ontvangt zondaars en eet met hen…”
“Och, of gij heden naar zijn stem hoordet! Verhardt uw hart niet.”
(Heden, indien gij zijn stem hoort, Verhardt uw hart niet!)
“Bewoon de aarde en voed u met getrouwheid…”
“Daarom, mannen, houdt moed,
Want dit vertrouwen heb ik op God,
Dat het zó zal gaan als mij gezegd is.”
“Wij weten nu, dat voor degenen, die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede.”
“Want ik ben zachtmoedig en nederig van hart.”
“De aanblik van de hemel weet u wel te duiden, en de tekenen van de tijd niet?”
“Waarlijk, de helft was mij niet aangezegd!”
“Verblijd u in de hoop, Zijt geduldig in de verdrukking, Volhardt in het gebed !”
“En de herders keerden terug, God lovende en prijzende om alles wat zij hadden gehoord en gezien zoals tot hen ‘gelald’ was.”
“Zij zal een zoon baren en gij zult Hem de naam Jezus geven”
“O, alle gij dorstigen, komt tot de wateren! Allen, wie u ook bent, mogen komen.” Jesaja 55, 1
En toen hij bij haar binnengekomen was, zeide hij:
“Wees gegroet, gij begenadigde, de Here is met u!”
En Maria zeide: “Zie de dienstmaagd des Heren;
Mij geschiede naar uw woord.”
“Ik ben het Licht der wereld; wie Mij volgt,
Zal nimmer in de duisternis wandelen,
Maar hij zal het Licht des levens hebben.”
“Worden niet twee mussen te koop aangeboden voor een duit? En niet één daarvan zal ter aarde vallen zonder uw Vader. En de haren van uw hoofd zijn ook alle geteld. Weest dan niet bevreesd; gij gaat vele mussen te boven”. Mattheüs 10: 29-31
Er is in het oerchristelijke geloofsbeleven nog een ander perspectief waarin wij de aansporing tot geduld en verdraagzaamheid moeten zien, namelijk de wederkomst des Heren.
Het lijkt me goed om eens over de verdraagzaamheid te spreken, omdat er veel onverdraagzaamheid is onder de mensen. Je bespeurt het overal om je heen, hoe weinig mensen van elkaar verdragen kunnen. En daar komt de grootste ellende van!
“Ik ben de Ene en anders geen, Buiten Mij is niemand God.”
Toen kwam hij tot zichzelf
“Zalig wie brood eten zal in het Koninkrijk van God.” (Lukas 14, 15)
Werelddierendag: De sprekende ezel van Bileam
Te dien dage zal ik de vervallen hut van David weer oprichten.
Satan en wij
Het dak op
De christelijke levenshouding
Felix en Drusilla
Geef God wat van God is
De tijd is kort
Redding uit grote nood
Een man gaat naar Jezus: “Ik ben niet waard, dat Gij onder mijn dak komt, maar spreek slechts een woord en mijn knecht zal herstellen.”
“Ik ben de opstanding en het leven, wie in Mij gelooft zal leven, ook al is hij gestorven.” (Johannes 11, 25)
“En ik zag geen tempel in haar; want de Here, de Almachtige God is haar tempel en het Lam.”
“Toen zeide de here tot mozes: wat roept gij zo luid tot mij?
Zeg tot de israelieten, dat zij opbreken.” (exodus 14,15)