Psalm 103, 2
“Vergeet niet één van Zijn weldaden”
“Vergeet nooit één van Zijn weldadigheden, vergeet ze niet,
’t is God, die ze u bewees.”
Hoe vaak hebben de ouderen onder ons dit niet gezongen? In menige Gemeente, en ook in Verpleeghuizen, wordt dit nog zó gezongen, in de oude berijming.
En goede herinnering, die we steeds weer moeten horen: dat we niet moeten vergeten!
Niet vergeten. Nee. Toch is het voor sommigen een zegen, dat zij vergeten kúnnen! Ik denk bijvoorbeeld aan die mensen, die verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt. Of die mensen, die het nú zo veel slechter hebben dan vroeger. Dan komen de herinneringen… Wat goed is het dan om te kunnen vergeten, hoe ’t was en hoe ’t had kunnen zijn, wat je allemaal missen moet of gemist hebt in je leven.
Maar er zijn ook dingen, die je nooit vergeten mág, zoals de Psalmdichter ons toeroept: “Vergeet nooit één van Zijn weldaden!”
Een vraag aan u persoonlijk: denkt u nog wel eens terug aan de ogenblikken, toen u Belijdenis hebt gedaan, of toen u de kinderen ten Doop hield, of toen u in een ernstig gebed “Ja” zei tegen God? Ogenblikken om nooit te vergeten. Ja toch? En toch, hoe vaak gebeurt het niet met ons, dat we ze kwijt raken en zo maar gedachteloos verder leven, alsof die ogenblikken er nooit geweest waren.
De tijd gaat ook zo snel en het leven vraagt zo veel van ons. Je kunt niet altijd bij het oude blijven stilstaan. Wat geweest is, is geweest. O ja? En toen dan? U dacht, dat u ze nooit zou vergeten! Er zijn van die dingen en momenten in het leven, die je maar beter kunt vasthouden, waar je steeds opnieuw bij stil moet blijven staan. GODS WELDADEN! Vroeger waren ze er, altijd zijn ze er geweest en nóg zijn ze er, kijk maar eens goed! Gods weldaden, die we niet los mogen laten, omdat zij óns niet loslaten. Daarin heeft u immers gevoeld, dat God naar u omzag. En dat doet Hij nóg! Hij laat niet varen de werken van Zijn handen. En u moet dat ook niet doen: laten varen de werken van Gods handen.
Daarom: NOOIT VERGETEN! God is getrouw, ook als wij trouweloos zijn. Hij vergeet niet, ook als wij zo vergeetachtig zijn. Gelukkig maar!