In de tijd van de profeet Joël hadden dromen iets met God van doen. God gaf dromen aan uitverkoren mensen, zoals de profeten, om daarin Zijn Woorden te openbaren. Het was in het bijzonder weggelegd voor oudere mensen, Dat treft ons, die ook met de dag ouder worden. Hoe vaak zitten wij niet in onze stoel zo maar weg te domen? Denkend aan vroeger? Aan de tijd, toen je nog jong was en nog van alles kon? Toen ik nog in het Verpleeghuis werkte, hebben oudere mensen me vaak over zulke dromen verteld. Ik kon dat best begrijpen, zittend in een rolstoel, met mankerende benen. Gelukkig had ik nog wel een oor om te luisteren! Maar ik kon niet meer met de hond lopen, dat vond ik nog het ergste, en van lieverlee vielen er steeds meer functies van het lichaam uit. Je kunt er alleen maar van dromen, dat alles eens weer helemaal gaaf wordt!
Van een penvriendin kreeg ik een gedichtje toegestuurd:
Soms is vroeger echt een droom
En een droom echter als vroeger.
Het leven nu onwerkelijker dan
De werkelijkheid van toen en
Dromen vol leegte nu werkelijkheid.
Bij het ouder worden droomt een mens weg naar vroeger. Wat was het toen allemaal mooi! En gezellig, je was vol goede moed. Je stond in het leven met alle krachten, die eindeloos leken. Echt een mooie droom! Misschien wel echter dan het in werkelijkheid was! Wat is daarvan nu nog over? Ons leven nu is onwerkelijker dan de werkelijkheid van toen. Alles vervaagt. Je hebt “geen poot” meer om op te staan. De verwachtingen van toen, ze zijn vervlogen. Wat er over blijft zijn dromen vol leegte. Er zit geen inhoud meer in!
Nee, zegt God tot Joël: je hebt nog wat te verwachten, heel veel zelfs: “Uw ouden zullen dromen dromen…” Reken maar! Het mooiste van je leven moet nog komen! Droom er maar al vast van! Gelukkig maar, dat we dat mogen weten!