Een gedicht van mijn vriendin Martie Genger uit Curaçao. Zij is een groot kunstenares en ook dichteres. Zoals velen vandaag worstelt zij met haar geloof. In onderstaand gedicht wordt dit ook duidelijk. Na het overlijden van haar man, enkele jaren geleden, las zij op mijn website de artikelen over rouwverwerking. Zo kwamen wij met elkaar in contact en proberen we elkaar geestelijk bij te staan en moed in te “schrijven”.
Vorig jaar publiceerde zij haar boek “Kind ook gij“.
Como Cerrar, How to deal (1981) door Martie Genger.
Collage met zink, wol, katoen en metaal. 177 x 177 cm.
Bron: http://www.curacao-art.com
Fotograaf: Hugo de Klerk
ten hemel schreiend
zo vaak heb ik gebeden
en ben door zoveel heen gegaan
maar heb voor niets gestreden
heb het voor niets gedaan
het al voor niets gedaan?
ik het gevaar nooit heb gemeden
al kwamen bommen naar beneden
en alles was aan het vergaan
bleef ik nochtans bestaan
doch het was voor niets geleden
was het voor niets gedaan?
heb ik mijn God niet goed beleden
was Hij niet met mij begaan?
en al dat leed dan in ‘t verleden
door zo velen aangedaan?
natuurlijk bent U nooit tevreden
al heeft U bij mijn wieg gestaan
wil nog niet zeggen, tot op heden
of ik mijn best deed in Uw naam
deed ik wel mijn best in Uw naam?
Martie Genger is geboren in Amsterdam en emigreerde in 1969 naar Curaçao en vertrok in 1983 naar Costa Rica, waarna zij met haar man en dochter in 1994 weer terugkeerden naar Curaçao. In beide landen heeft zij 10 solo en 33 groepsexposities in de Beeldende Kunst gehouden. Daarin heeft zij diverse eerste prijzen gewonnen. Ook schreef Martie honderden dikke brieven aan familie en vrienden in haar geboorteland, zowel brieven als essays. Zij is tevens bekend om haar ingezonden stukken in de lokale krant en een wekelijkse bijdrage in de bijlage daarvan.
Er bestaat nog een ander artikel op deze website geschreven door Martie Genger, zie ‘Door het bos de boom niet meer zien.‘
Reactie van de dichteres:
Bedankt dat je die moeite hebt genomen mijn gedicht te plaatsen op jullie site. Eenmaal een zieleherder, altijd een zieleherder toch? Bij jou klopt niemand aan in het luchtledige. Dat doet mij goed na zolang te zijn weggeweest uit het Algemeen Beschaafde. Misschien door de contradictie tussen Nederland (van toen) en het zuidelijk halfrond ik in die 44 jaar strijdlustiger ben dan wanneer ik… en hier komt nog een gedichtje…(geïnspireerd op de Gelijkenis van de twee zoons die alle drie een erfenis te besteden hadden).
was ik destijds niet weggegaan
maar blijvend in mijn straatje,
het stoepje schrobbend
de ramen kuisend
en helder op mijn baadje
zo zal ik op een dag
aan het einde van mijn dagen
steeds wonend in dat straatje
de oogst van een heel leven lang
aflezen aan mijn ramen kuis
en aan mijn helder baadje
Martie Genger