Lukas 17, 19
“Sta op, ga heen, uw geloof heeft u behouden.”
Tien melaatse mannen werden door Jezus genezen. “En één van hen keerde terug, toen hij zag dat hij genezen was, met luider stem God verheerlijkende, en hij wierp zich op zijn aangezicht voor zijn voeten om Hem te bedanken.”
Tien werden er genezen, slechts één kwam er terug, Die negen anderen gingen gauw naar huis, naar hun familie, hun zaken, de wereld die voor hen als melaatsen zo lang afgesloten was geweest. Zij hadden het wonder van Gods genade mogen ervaren, maar er kwam bij hen geen respons uit te voorschijn, geen dankbaar antwoord aan Degene, Die hen zo wonderbaarlijk had genezen. Zij dachten alleen maar aan zichzelf. Natuurlijk waren ze ook erg gelukkig en was het heen blij weerzien bij hen thuis. Maar weldra ging het oude leven weer z’n gangetje met zijn ergernissen en ruzietjes en geestloze bezigheden.
Wat had Jezus dat anders gewild! Wat was Hij daarom ook blij met die ene, die wel teruggekomen was. Die had erkend, dat zijn genezing van God was gekomen, een teken van Zijn wondere genade voor reddeloos verloren mensen. Die was tot danken gekomen, het eerste wat een mens eigenlijk behoort te doen in zijn leven, elke dag. Dank-u-wel zeggen tot God! Die had ook erkend dat Jezus is de Zoon van de levende God. Die was tot geloof gekomen!
Zou Jezus zo ook niet blij zijn met u, als u die ene nou eens was? Als Hij ook tot u kon zeggen: “Sta op, ga heen, uw geloof heeft u behouden”?
Tien gingen er heen, slechts ééntje kwam er terug. Honderden, duizenden horen ‘s-zondags en ook op dagen in de week het Evangelie. Tientallen worden ook vandaag nog geconfronteerd met de wonderen uit Gods hand. Hoevelen keren terug om Hem daarvoor te danken? Laten we er toch elke dag aan denken!
Dank Vader, dank voor die genade, die ik als zondaar niet verdien!