Mijn vriendin Annerien Groenendijk, de dochter van onze lieve overleden buurtjes, stuurde me deze week een overlijdensbericht van haar hond Micha. Omdat ik weet, dat veel mensen zoiets is overkomen en dat zij daarvan veel verdriet hebben, geef ik deze gevoelige woorden aan u door:
Afscheid van Micha
9 maart 2002 – 5 augustus 2013
Lieve mensen,
Het hing al een poosje ‘in de lucht’: het gaat niet goed met Micha.
Hij heeft altijd wel van alles gehad, maar dit was duidelijk anders.
Sinds zijn eerste epileptisch insult eind april wàs hij ook anders.
Toch hebben we nog drie maanden gehad,
waarin er heel veel goede dagen en momenten waren.
Met name tijdens de vakantie in mei ging het prima.Het is en blijft erg moeilijk om te bepalen wanneer het echt ‘op’ is.
Maar dat moment kwam snel dichterbij.
Gisteren heb ik Micha laten inslapen. De dierenarts is daarvoor hier thuis gekomen.
Greetje en Phàdric, Micha’s ‘gezworen (Labrador) kameraad’, waren er natuurlijk ook.Prachtig om te zien hoe honden onderling met dit soort situaties omgaan.
Ontroerend ook.Micha was ‘een bijzonder kind,.. en dat is ie en blijft ie…’
Een heer van stand met iets koninklijks in zijn voorkomen.
Soms lastig en onvoorspelbaar, maar vooral lief en aanhankelijk.
Een hond met karakter en expressie.
Blij en gedreven als hij als jachthond ‘aan het werk’ mocht.Onwerkelijk en onvoorstelbaar dat hij er niet meer is.
Niet meer even dat zachte neusje tegen je hand tijdens het lopen,
een lik in je gezicht of een kwijltje: ‘Micha was here’. Wat zal mijn huis schoon blijven…Gisteravond hebben we hem begraven op de boerderij bij Goos en An.
Een prachtige plek – met uitzicht over de weilanden.Wat mis ik hem nu al !
Bergen NH, 6 augustus 2013
Annerien