Bloemen

Soms staat er op de rouwkaart: “Geen bloemen, geen bezoek”. Waarom men dit doet, kan heel verschillend zijn. Misschien hield de overledene niet van bloemen of vindt met bloemen niet passen bij het grote verdriet, dat in het leven gekomen is. Soms ook heeft men het idee, dat met bloemen de ernst van de dood “verbloemd” wordt.

BloemenSoms staat er op de rouwkaart: “Geen bloemen, geen bezoek”. Waarom men dit doet, kan heel verschillend zijn. Misschien hield de overledene niet van bloemen of vindt met bloemen niet passen bij het grote verdriet, dat in het leven gekomen is. Soms ook heeft men het idee, dat met bloemen de ernst van de dood “verbloemd” wordt.

Zo moet dat niet, denkt men dan. Je kunt de dood niet “opleuken”. Daar is hij te ernstig en te tragisch voor. Daarom liever geen bloemen! Ook hoor je wel eens zeggen: “Bloemen? Die had men beter bij het leven kunnen geven, nu hoeft het niet meer!””

Tja, waarom geven mensen elkaar eigenlijk bloemen bij begrafenissen en crematies? Het is al een oud gebruik. Ik denk, dat men het doet om dezelfde reden waarom men ook in blijde omstandigheden elkaar bloemen geeft. Om te laten zien, dat men met elkaar meeleeft. Laten we niet te gauw denken, dat men het doet om het geweten te sussen (hoe groter bloemenkrans, hoe groter schuldgevoel). Het kan een soms wat stuntelige en onpersoonlijke manier zijn om een oprecht medeleven uit te drukken. Vaak wordt er ook het respect mee uitgedrukt voor wat de overledene betekend heeft in iemands leven. Ik denk aan een bedrijf, die zijn werknemer in de bloemetjes zet, bij zijn afscheid en bij zijn overlijden. Het laat zien, hoe de collega werd gewaardeerd.

Voordat we het besluit nemen “geen bloemen” op de kaart te zetten, moeten we bedenken dat we daarmee aan anderen de gelegenheid ontnemen hun oprechte meeleven tot uiting te brengen. Ik heb eens gehoord van iemand, die ook had geschreven “geen bloemen”, hoe er op de dag van de begrafenis toch een kransje van eenvoudige weidebloemen kwam, gemaakt door een kind uit de buurt. Het was zo echt en ontroerend, dat de vrouw die ’t me vertelde er nog tranen van in de ogen kreeg. “Dat heeft me toch zo goed gedaan! Daar had ik helemaal niet aan gedacht, toen ik zo maar klakkeloos liet opschrijven “Geen bloemen”. Ook heb ik zelf wel meegemaakt, wat een liefde er van bloemen kan uitgaan. In één van de Zeeuwse dorpen lag op de kist in de groeve enkel een hart, een hart van bloemen, in al zijn eenvoud o zo mooi. Beter hadden de kleinkinderen hun liefde voor Oma niet tot uitdruk kunnen brengen!

Hetzelfde, wat ik van bloemen heb gezegd, kan ook gezegd worden van “geen bezoek”. Je denkt in je verdriet, dat je liever geen mens wilt zien, heel begrijpelijk. Maar dat andere mensen ook verdriet hebben en dat zij uw verdriet willen delen, dat moeten we ook bedenken. Laten we elkaar de kans geven om te troosten en te helpen. Ook als u soms denkt, dat die ander alleen uit nieuwsgierigheid komt. Geef hem of haar dan toch het voordeel van de twijfel! Misschien vergissen we ons, misschien is eer toch meer goeds in een mens dan we denken. Soms vallen mensen nog wel eens mee!

Hier geldt dus hetzelfde, wat ik al eerder gezegd heb over begraven “in stilte”. Ontneem de ander niet de kans tot meeleven. Ontneem ook je zelf niet de kans om getroost te worden. Hoe vaak heb ik het niet gehoord van mensen in de rouw: “Ik zag er zo tegen op, tegen al die mensen, maar wat was het fijn dat ze er waren! Ik heb me daardoor echt gesterkt gevoeld.” Natuurlijk moeten we, als we bezoek aan huis ontvangen, er wel voor zorgen, dat er voldoende hulp is. Want zelf ben je nergens toe in staat. Alleen luisteren en stil zitten is je nog gegeven. Maar er zullen kinderen en kleinkinderen en buren zijn, die u het werk uit handen nemen. In dagen van zorg en verdriet kan de onderlinge bijstand soms grootse vormen aannemen. En dan komt de hulp ook wel eens van een kant, waar je ’t nooit van had verwacht.

3 gedachten over “Bloemen”

  1. Aan Phillip
    Even een reactie over: geen bloemen, totaal vergeten op de kaart te zetten, Er was een krans van de kinderen, 1 van mij 1 van Heine zijn fam.uit Duitsland en van de zoon van Simon Johanna haar man. Thuis geen bezoek stond wel op de kaart, er zijn enkelen spontaan geweest en dat was goed. Maar het idee dat er regelmatig bezoek zou komen, dat zagen wij niet zitten. De situatie was zo gaotisch de eerste dagen net voor Pinsteren, dat ,dat bij het opstellen van de kaart er gelijk is op gezet: thuis geen bezoek. Alles moest ook zo vlug door de pinsterdagen. 24 mei Heine verongelukt, 26ste mijn verjaardag dan 27-28 pinkster en 30 de begrafenis. En s,avonds belde een zus, om even te zeggen dat haar zoon de dienst te aards vond. (zij zelf ook) Ik moet er nu alweer om huilen. Weet je er waren zoveel niet kerkelijke mensen aanwezig, en daar paste de inhoudt van de dienst heel goed bij. De voorgangster was een RK Pastor die Heine had leren kennen op een Israel reis 2010. Er wordt nu soms nog wel geregeerd door niet kerkelijke mensen, hoe mooi de afscheidsdienst was en ook uit eigen PKN gemeente. Tekst:Hebr.13: 5-8 oude vertaling. Ook denk ik nu wel eens, dat men ook gedacht heeft dat Heine niet meer te zien was, na zo,n klap. Voor ons gelukkig wel, hij was helemaal opgemaakt. En bij ons thuis.

  2. Beste Geertje,
    Wat “aards” ? Is God niet de Schepper van hemel EN aarde?
    Ik ben blij, dat je zo openhartig bent en alles vertelt. Hoe kennen wij elkaar trouwens? Ik denk via via. Dat is de kracht van Face Book.
    Per “ongeluk” zijn er dan toch wat bloemen op het graf terecht gekomen. Maar je was er wel blij mee, denk ik. Anders had je de foto er van niet op FB geplaatst! Al met al een goede herinnering aan mensen, die met je hebben meegeleefd, en hopelijk NOG met je meeleven!
    Dank, dat je je verdriet nog met mij wilde delen. Met hartelijke groet, Flip Kroes.

  3. Bedankt voor het schrijven van deze blogpost. Mooi om je ervaring te lezen en dat je noemt dat het belangrijk is op getroost te worden. Dit vergeet je soms als je zelf in een lastige periode zit rond een uitvaart.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *