Een dagje op school

We hebben vandaag weer ons dagje gehad op een lagere school, in het kader van het scholenproject van ons Platform voor Gehandicaptenbeleid in Barendrecht. We waren in een prachtige gloednieuwe school in Carnisselande. Dat is de zogenaamde Vinexwijk, die aan het dorp Barendrecht is vastgebouwd, met zo’n achtenhalf duizend woningen.

We hebben vandaag weer ons dagje gehad op een lagere school, in het kader van het scholenproject van ons Platform voor Gehandicaptenbeleid in Barendrecht. We waren in een prachtige gloednieuwe school in Carnisselande. Dat is de zogenaamde Vinexwijk, die aan het dorp Barendrecht is vastgebouwd, met zo’n achtenhalf duizend woningen. Zo’n nieuwe school is een lusthof voor de kinderen en ik denk ook voor het onderwijzende personeel. Er is een grote openheid. In het midden heb je een grote ruimte, die gedeeld kan worden door vouwwanden en wat lager ligt dan de rest. De kinderen hollen via de trapjes naar beneden. In die trapjes hebben ze lichtjes gefabriceerd, voor de veiligheid! Een gehandicapte kan via een hellingbaan naar beneden. Er is zelfs een gehandicaptentoilet. De kinderen van de groepen 7 en 8 konden van ons wat opsteken wat het betekent om gehandicapt te zijn. Daarvoor hebben we een Ganzenbordspel met zo’n 60 opdrachten, o.a. met de blindenstok lopen, met aangepast bestek eten, braille schrijven en ook rolstoel rijden. Dat laatste vinden ze allemaal heel leuk. Daar mag ik een beetje leiding aan geven. We hebben een gewone duwrolstoel, een sportrolstoel (voor volleybal en zo) en een rolstoel, specifiek voor tafeltennissen en badminton. Vraagt zo’n kind aan me: “Waarom zit u in een rolstoel?” Zeg ik: “Nou, omdat ik niet meer zo goed kan lopen.” Vraagt dat kind weer, met verwondering kijkend naar m’n mooie scootmobiel (een Solo!): “Is dat leuk om daarin te rijden?” Zeg ik: “Natuurlijk niet, ik zou liever fietsen en lopen! Maar als je dat niet meer kunt, is het natuurlijk wel leuk als je een mooie en sterke en snelle scootmobiel hebt!” Kinderen zijn nog zo spontaan en eerlijk, denk ik dan. Ze kijken alleen maar naar de buitenkant en beseffen nog niet wat een handicap in het leven kan betekenen. Gelukkig maar! Want de tijd zal het hun wel leren. ’s Middags hebben we dan een vragenuurtje, met een hulphond er bij en een blindengeleide hond en verschillende mensen in elektrische rolstoelen, mensen ook met verschillende aandoeningen. Dan wordt er ook een filmpje getoond over wat een gehandicapte bijvoorbeeld in Barendrecht aan obstakels tegenkomt. En gelooft u me: Barendrecht is een voorbeeldige Gemeente, waar de gehandicapten best veel inspraak hebben. In een grote stad is het nog wel wat anders! We delen hier ook gele kaarten uit, als fietsen in de weg staan of een auto geparkeerd staat precies voor een oprit, waar een rolstoeler het stoepje op moet rijden. Dat laten we de kinderen zien, in de hoop, dat zij er nu en later rekening mee gaan houden! Het was weer een feest om met de kinderen samen te zijn.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *