Prins Willem was in Parijs onder geheimzinnige omstandigheden overleden. Hij was de kroonprins. Maar gelukkig had hij nog broers. De ene, Maurits, was al jong overleden in 1850. Hij was nog maar zes jaar oud. Een jaar daarna was Alexander geboren, genoemd naar een in 1848 overleden broer van de koning. Deze prins was een echt zorgenkind, vaak ziek en zwak van gestel. Hij droeg zelfs een ijzeren korset. In de openbaarheid verscheen hij nooit. Nu hij de kroonprins werd, zag het er voor de voortgang van het Oranjehuis slecht uit.
Trouwen zou wel niet kunnen en geestelijk zou hij het zware leven van koning ook wel niet aankunnen. Hij werd ook wel zwaar beproefd. Eerst stierf zijn geliefde moeder, in 1877. Daarna in 1879 zijn broer Willem en oom Hendrik, op wie hij erg gesteld was. Een jaar later stierf een andere oom, prins Frederik, eigenlijk een oud-oom (broer van Willem II). Hij moest dat alles alleen verwerken, aan zijn vader had hij helemaal geen steun. Geen wonder, dat daardoor zijn gezondheid achteruit vloog. Toen hij in 1884 daarbij ook nog tyfus kreeg, was het met zijn weerstand gedaan. Hij overleed even later in eenzaamheid, terwijl de koning in Duitsland kuurde. Pas een maand na diens dood keerde de koning terug en kon Alexander worden bijgezet in het familiegraf in de Nieuwe Kerk te Delft.
De koning verbleef regelmatig in Duitsland en ontmoette daar ook zijn nieuwe gemalin. Zij heette Emma en was van het Huis van Waldeck-Pyrmont. Vorig jaar zijn we op vakantie geweest in het Waldecker land en hebben daar het stamslot in Waldeck bezocht en het mooie paleis in Arolsen, waar de prinses was opgegroeid. Zij was nog geen twintig jaar, toen zij op 7 januari 1879 in Arolsen in het huwelijk trad met de veel oudere Willem III. Er wordt gefluisterd, dat prins Alexander toen bevel had gegeven om op deze dag de luiken van zijn paleis te sluiten. Voor hem was die trouwdag een rouwdag!
De koning was 63, toen hij opnieuw vader werd, van een dochter. Wilhelmina werd geboren in 1880. Van deze baby hing nu het voortbestaan van de Oranjes af. Velen maakten zich daar zorgen over, dat kunt u begrijpen. Dat is nu wel anders! Ook toen was het anders geweest. Nog niet zo lang geleden telde het Oranjehuis vele (mannelijke) leden, terwijl er nu alleen nog maar een klein meisje in de wieg lag. Na honderd jaar is er wel veel veranderd. De namen van onze vele prinsen herinneren nog aan die ongelukkige tijd. Mogen onze prinsen een betere toekomst beschoren worden!