Deel I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII
Bij euthanasie spelen enkele zaken een belangrijke rol: zelfbeschikkingsrecht, je religieuze instelling, en natuurlijk ook de wetgeving. Je kunt je afvragen: mag een mens wel zelf over zijn leven beschikken? Een Christen zal zeggen: nee, natuurlijk niet. Het is immers zo: de Heer geeft en de Heer neemt, ons leven ligt in Zijn hand.
Zelfbeschikkingsrecht
Wanneer je zelf over je leven beschikt, ga je op de stoel van God zitten. In de huidige politiek speelt dit ook weer een rol. In de huidige wetgeving is euthanasie toegestaan, juist vanwege dit zelfbeschikkingsrecht van de mens. Het is een liberale gedachte, waar de liberalen twintig jaar heftig voor gestreden hebben. Fractieleider Rutte is er dan ook een felle tegenstander van, dat er wellicht in de nieuwe regering aan dit principe getornd zou kunnen worden! Professor Kuitert ging daar ook op bij een lezing in Goes in 1985: Ik ben zelf jaren lang predikant geweest op Schouwen-Duivenland en ik herinner me nog hoe vaak ik het niet gehoord heb (op z’n Schouws): “God maakt toch uit wanneer het onze tied is, dominee”. Ja, dit was en is nog steeds een serieus argument in de hele discussie over euthanasie. Maar Kuitert had daar toch wel wat bezwaren tegen. Ik zal ze u noemen. Hij zei: God werkt via handlangers. Er zitten instrumenten tussen. Ik herinner mij de geboortekaartjes van veel mensen: God schonk ons een welgeschapen zoon. Zeker, zeker! Maar vader en moeder hadden er wel wat mee te maken, denk ik. En dat wisten vader en moeder ook zelf heel goed. Desondanks zeiden ze: God schonk ons een welgeschapen zoon.
Toen ik dominee op Schouwen was zag je vaak in de Zierikzeese nieuwsbode nog een kleine advertentie, een dankbetuiging aan God en de dokter, omdat iemand weer uit het ziekenhuis van Noord-Gouwe (het bestaat al niet meer) teruggekomen was en dat het allemaal goed gekomen was. Ja, ze wisten best, dat zonder die dokter het allemaal niet goed gelopen was.
Dat woordje “zelf” in zelfbeschikking, dat staat dus niet tegenover God, maar tegenover de handlangers. De anderen, de dokter, de gezondheidszorg, het ziekenhuis, voor mijn part de dominee, ook een handlanger. Het is dus niet zo, dat je zegt: zelfbeschikking betekent of ik op de troon of God op de troon, maar als het er werkelijk op aankomt, wie mag dan zeggen hoe het met mij verder moet? De dokter, de gezondheidszorg, het zieken- of verpleeghuis, of mag ik het zelf zeggen? Bij leven vinden we dat heel gewoon. Ik hoef toch niet dood, omdat anderen zo nodig willen, dat ik dood ga? Waarom vinden we dat, als we de dood zouden zoeken, dan niet zo? Wij hoeven dan toch niet door te leven, omdat anderen dat zo nodig willen?
Aldus professor Kuitert twintig jaar geleden met vragen, die ons vandaag nog aan het denken zetten.