Categorie: Een goede relatie

En goede relatie staat en valt met de liefde! Ja, wat is liefde? Dat je elkaar blijft zien, zoals je elkaar zag toen je verliefd werd op elkaar. Dat je elkaar respecteert en alles voor de ander over hebt. En als het soms tegenzit, dat je dan geduld hebt en vooral niet boos wordt. Mocht het niet direct weer goed worden, neem er dan de tijd voor… Denk er aan: liefde overwint alles!

Een stel, dat gelukkig is, straalt die liefde ook uit naar anderen. Een hele gemeenschap heeft daar profijt van! Zeker ook in een kerkgemeenschap hoort de liefde de boventoon te vieren. Zo heeft Paulus het ons voorgehouden in 1 Kor.13.

1. Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal.
2. Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn.
3. Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
4. De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid.
5. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan,
6. ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid.
7. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
8. De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan –
9. want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt.
10. Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen.
11. Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten.
12. Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben.
13. Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.

Dan komt de relatie onder spanning te staan! Menigeen houdt het dan niet meer uit, wardoor de relatie springt. Al gauw is dan vergeten, wat je elkaar beloofd hebt: “in goede en in kwade dagen!” De Engelsen hebben daar een mooie uitdrukking voor: ”for better or (for) worse also for better, for worse”.
This phrase is used in a traditional marriage ceremony in which the man and woman promise to stay together whether their life is good or bad.

Als de zorgen komen … Een van de partners wordt ernstig ziek, krijgt een ongeluk, raakt verlamd, moet aan de dialyse, raakt z’n werk kwijt en zo kun je wel doorgaan. Zorgen zijn er in overvloed! Ook geldzorgen kunnen de relatie parten spelen! Ben je daar tegen bestand? Ben je in staat om SAMEN weer uit het dal te komen? Of loop je dan weg? En als je dat niet lukt, roep je er dan een ander bij? Praat eerst met de huisarts of met je dominee (als je die tenminste hebt!). Die weten vaak adressen van goede hulpverleners.

In onze huidige wereld leven mannen en vrouwen door elkaar heen. Vroeger was dat anders: de mannen gingen naar hun werk, de vrouwen bleven thuis. Nu komen ze elkaar tegen op het werk. En dan kan het gebeuren, dat je als man een vrouw tegen komt, die je aantrekkelijk vindt. Je raakt met elkaar aan de praat, van het één komt het ander en tenslotte kun je niet meer zonder elkaar. Of op het voetbalveld. Je bent trainer en je wordt omringd door vrouwen, die hun zoontjes toejuichen. Er is één moeder bij, die jou als trainer wel erg veel aandacht geeft. Ze is nog mooi ook! “Zullen we samen eens wat gaan eten?” En voordat je het weet, ben je ingepakt. Met een vrouw kan dat precies zo gaan. Je werkt in de administratie op een groot bedrijf en dan komt de bedrijfsleider voorbij, een man met een uitstraling, je weet wel. Hij toont opmerkelijk veel belangstelling voor jou, en jij voelt je gestreeld. Je raakt bevriend, gaat met elkaar uit en voordat je het beseft zit je aan elkaar vast! Is dat dan fout? Ja, als je een vaste relatie hebt of je bent getrouwd, dan kun je zoiets toch niet maken! Hierdoor gaan veel relaties kapot. Niet voor niets neemt het aantal scheidingen jaar na jaar toe.

Hoe kun je nu zoiets voorkomen? Moet je dan maar niet meer aardig zijn tegen personen van de andere sexe? Nee, dat hoeft helemaal niet. Maar je moet wel de grens kennen. Als je merkt, dat die ander meer van je wil, dan moet je laten merken, dat je daar niet van gediend bent. Even goede vrienden, maar meer niet. Laat de verleiding niet toe. Denk er altijd aan, dat je je partner, je man of vrouw, trouw beloofd hebt. En als je dan weer thuis komt en je valt in elkaars armen, wees dan gelukkig, dat je flink geweest bent en die ander -hoe aardig en mooi als hij of zij ook is – hebt weerstaan.

Daar heb je niet om gevraagd! Het overkomt je. Wat moet ik daar nu mee aan? Soms val je elkaar tegen! Waarom reageert hij zo? Ik ga nu even aan de kant van de vrouw staan. Maar andersom is het precies zo. Wat heb ik verkeerd gedaan, dat hij zo reageert? Horen we nog wel bij elkaar?

We hebben dat allemaal wel eens meegemaakt. Teleurstelling, verdriet, je verwaarloosd of achtergesteld voelen. En dat van de partner, van wie je het meest gehouden hebt en misschien nog houdt. Hoe kom je daar nu uit? Het helpt niet, dat je er het zwijgen toe doet. Dat maakt het alleen nog maar erger! Soms praten partners dagen niet meer met elkaar, dat is de dood in de pot! Nee, probeer met elkaar er over te praten, hoe moeilijk het ook is. Zeg tegen de ander gewoon: “Nu val je me toch echt tegen”. Geef hem dan de kans om het uit te leggen. Misschien heb jij het verkeerd begrepen, dat kan toch ook?

Het geheim van een goede relatie is altijd de communicatie. Communiceren en nog eens communiceren! Ik weet wel, daar bestaat in het huidige woelige leven, waarin beide partners aan het werk zijn, bijna geen tijd meer voor, maar toch … Probeer er tijd voor te maken! Bij de koffie b.v., vraag naar elkaars belevenissen, frustraties, mooie momenten. Geef aandacht aan elkaar!
En bovenal: blijf elkaar zien zoals je elkaar zag in het begin, toen je verliefd werd op elkaar. Herinner je die geluksmomenten, toen je elkaar nog geen minuut kon missen! Is er dan iets veranderd? Nee toch! Je bent ouder en hopelijk ook wijzer geworden. Maar liefde kan toch tegen een stootje! Laat je niet gek maken door deze wereld, waarin scheidingen aan de orde van de dag zijn. Blijf gewoon, die je bent en die je wil zijn voor haar of hem, aan wie je je verbonden hebt. Dan is een scheurtje gauw weer gelijmd!

Heeft u dat nou ook, dat je elkaar niet kunt missen? Zelfs na 59 jaar? Nee, juist na zoveel jaren! Je kunt gewoon niet meer buiten elkaar, geen minuut! Dagen, jaren, tientallen jaren ben je bij elkaar, hoe kun je dan nog zonder elkaar? Toch zal eens de tijd komen, dat je elkaar wel los moet laten. Dat is de frustratie van heel veel oudere mensen, zowel mannen als vrouwen.

Toen ik mijn lieve Tilly leerde kennen, nu 59 jaar geleden, wilde ik al dagelijks bij haar zijn. En dat is altijd zo gebleven. Ik studeerde toen in Utrecht en moest ‘s-maandags met de trein weg. Zij bracht me er naar toe, hoe vroeg het ook was. En als ik in Utrecht klaar was, meestal op vrijdag, wist ik niet hoe gauw ik weer met de trein naar Apeldoorn kon gaan, waar Tilly me natuurlijk weer op wachtte. Wat waren we gelukkig! Ik wilde gelijk al trouwen, maar dat vond mijn schoonvader toch geen goed idee! Na vier jaren kwam de kans, toen ik een aanstelling als vicaris kon krijgen in Dongen. Daar is ons Lucy geboren, een wonderkind! Het was wel armoede, want we moesten rondkomen van 2400 gulden in het jaar.

We woonden in een riante villa, maar de wind gierde door de ramen en we moesten soms wel vier kachels stoken! En we hadden twee weken vakantie. Wat hebben de mensen het dan tegenwoordig toch rijk, en wij ook! Na Dongen volgden Geleen, Waalwijk, Haarlem, Goes, Wilhelminadorp en Barendrecht. En in al die jaren zijn wij hechter en hechter aan elkaar verbonden. Er volgden nog twee dochters: Alice en Philippien. We vormden het “Dreimädelhaus” en waren daar heel gelukkig mee.

Nu zijn daar nog 7 kleinkinderen bij gekomen, 2 meisjes en 5 jongens. Wat zijn we gezegend! Zo voelt dat ook, want elkaar niet kunnen missen en kinderen en kleinkinderen krijgen gaat niet vanzelf. Je kunt het niet kopen, je kunt er ook niet voor werken, nee, je krijgt het, het is een geschenk VAN BOVEN. Daarom wil ik deze ontboezeming beëindigen met LOF toe te spreken aan Hem, Die alles maakte.

God die alles maakte,
de lucht en ’t zonlicht blij,
de hemel, zee en aarde,
zorgt ook voor mij.