De aanraking

“De aanraking”, zo  luidt de titel van een boekje, dat al weer zo’n twintig jaar geleden geschreven werd door Laura Reedijk-Boersma, Laatst kreeg ik een mailtje over hetzelfde onderwerp: aanraking. Een mevrouw vroeg zich af hoe ver je daarbij gaan kunt zonder intiem te worden. Wij nuchtere Hollanders hebben daar wat moeite mee. Het heeft ook te maken met je emoties. Die tonen we liever niet. Ons is altijd geleerd, dat je flink moet zijn.

“De aanraking”, zo luidt de titel van een boekje, dat al weer zo’n twintig jaar geleden geschreven werd door Laura Reedijk-Boersma, Laatst kreeg ik een mailtje over hetzelfde onderwerp: aanraking. Een mevrouw vroeg zich af hoe ver je daarbij gaan kunt zonder intiem te worden. Wij nuchtere Hollanders hebben daar wat moeite mee. Het heeft ook te maken met je emoties. Die tonen we liever niet. Ons is altijd geleerd, dat je flink moet zijn.

Toch is aanraken en aangeraakt worden heel belangrijk in het menselijk leven. Trouwens ook bij de dieren. Bij ons zitten dagelijks twee duifjes op het dak en die krijgen er niet genoeg van! Voor kinderen is aanraking een must om te kunnen groeien. Kinderen, die in hun jeugd te weinig “knuffels” hebben gehad krijgen daar later grote problemen mee.

In de omgang van Jezus met de mensen neemt aanraking ook een grote plaats in. Jezus raakte ze aan, al die mensen, ook als ze eigenlijk niet aangeraakt mochten worden zoals melaatsen. Zieken en kinderen, die tot Hem gebracht werden, allemaal werden ze aangeraakt. Zo staat bijvoorbeeld in Matteüs 8, 15: “En Hij vatte haar hand en de koorts verliet haar”. Dat was de schoonmoeder van Petrus. In Matteüs 9, 20 wordt verteld van een vrouw, die al twaalf jaren aan bloedvloeiingen leed, dat zij de kwast van Zijn kleed aanraakte en toen genezen werd. Verderop in vers 25 wordt verteld van een meisje, dat 12 jaar was en gestorven was. “En Hij pakte haar hand en het meisje ontwaakte”. Dat was het dochtertje van Jaïrus. Zo denken we natuurlijk ook aan de kinderen, die bij Jezus kwamen en die Hj de handen oplegde. De discipelen vonden dat maar niets. Wat zijn nou kinderen? En weet u het ook nog, dat er een vrouw bij Jezus kwam om Hem de voeten te wassen? Een vrouw met een verleden nota bene! Dat staat in Johannes 12. Maar Jezus wast ook Zelf de voeten van de discipelen. En Thomas, die ongelovige Thomas, legde tenslotte zijn hand in de wonden van Jezus.

Aanraken is o zo belangrijk. Daar gaat een warmte en kracht van uit. Laura Reedijk schrijft: “Met mijn handen heb ik mijn kinderen verzorgd, gevoed, gestreeld, gewassen, aangekleed en opgepakt. Een enkele keer schoot mijn hand uit en gaf ik een klap. Daarvan heb ik nu nog spijt. Die klap was meestal bedoeld voor iemand anders, die ik niet aandurfde, niet voor mijn kleine, verschrikte, weerloze kinderen. Met je hand kun je slaan en strelen. Met je hand kun je woordeloos contact maken. Je kunt veel zeggen met je handen. En mensen heb ben grote behoefte aan dat woordeloze contact”.

Dat maak je vooral mee in de omgang met mensen, die niet meer praten kunnen. Eenzame en verdrietige mensen hebben daar ook grote behoefte aan. Mensen, die lijden aan een verlies of die zich “afgeschreven” voelen. Even een hand leggen op de arm of schouder van die ander, op de hand van een zieke. Die aanraking is van groot belang, want we zeggen daarmee zonder worden: “Ik leef met je mee, ik geef om jou, ik ben niet vies van jou, jij mag er voor mij zijn!”

Hoeveel mensen, ja, hoeveel oudere mensen worden er nog liefdevol aangeraakt? We vinden het misschien een beetje gek. We schamen ons er misschien wel voor. Maar dat is helemaal niet nodig. Integendeel, het geeft je een goed gevoel.

3 gedachten over “De aanraking”

  1. helemaal mee eens!

    er wordt te weinig liefdevol aangeraakt, ook onder christenen. aanraking wordt door velen in verband gebracht met sexuele behoeftes, en het is tijd dat mensen elkaar meer gaan aanraken, ook in de gezondheidszorg!

    ben al een paar jaar bezig met de kracht van een knuffel en aanraking en heb momenteel het verlangen om als knuffeltherapeut te gaan werken in mijn huidige woonplaats in zuidspanje. liefdevol aanraken kan zoveel meer doen dan 1000 woorden, het werkt genezend, geeft inderdaad een goed gevoel en doet zoveel malen meer! mijn vrouw en ik hebben onlangs een gratis knuffelaktie gehouden op straat in málaga en daar kwamen honderden verschillende mensen op af!

    als er meer geknuffeld en aangeraakt zou worden, ook tijdens kerkdiensten, zouden de kerken weer volstromen!

    veel aanrakingen toegewenst vanuit liefde en vrede,
    met liefdesgroet,
    patrick

  2. Beste Patrick,
    Wat leuk om te horen hoe jij de aanraking in praktijk brengt!Ik moet zeggen, jullie hebben wel durf! Want gauw wordt je toch belachelijk gemaakt.Als ik kinderen een aai geef ( en dat doe je toch gauw), word ik voor pedofiel uitgemaakt! Mijn vrouw zegt: daar moet je toch mee oppassen.Je moet begrijpen: ik zit in een scootmobiel en dan komen kinderen gauw naar je toe, zo heb je gauw contact met kinderen. En ik vind dat wel leuk. Maar hun moeders kijken dan soms verstoord! Niet allemaal hoor, via de kinderen krijg ik ook wel eens aardig contact met de moeders of vaders(in de supermarkt).
    In het Zuiden zijn de mensen wat warmbloediger, dus zullen ze het niet eens zo erg vinden. Ze omhelzen daar ook midden op straat, als ze elkaar tegenkomen.Is het goed wonen in Malaga? Ik zou daar ook wel eens een kijkje willen nemen Maar dat zal er wel niet meer inzitten, nu ik aan de dialyse lig. Het ga jullie goed, wees maar een oprechte knuffeltherapeut, dat hebben de mensen nodig! Groeten, ds.Kroes.

  3. Geliefde ds. Kroes,

    na 4 jaar kom ik hier ´bij toeval´ weer eens langs op deze site. ik maak zelf weinig gebruik meer van het internet en geef de voorkeur aan persoonlijk contact met mensen, maar leuk om je reaktie te lezen. inmiddels is de knuffelaktie uitgegroeid tot een bediening en missie en mijn vrouw en ik knuffelen al ruim 4 jaar op straat, voornamelijk in málaga maar ook op straatfeesten, festivals en waar veel mensen samenkomen en het is ons leven geworden. we leven in een kleine oude camper van 36 jaar die volgeschilderd is met Jezus teksten en we willen eigenlijk zo eenvoudig mogelijk en liefdevol leven, dicht bij de natuur. Jammergenoeg vinden we niet zoveel aansluiting. wij leven van donaties in de vorm van eten, drinken en geld om te reizen en daar zijn we heel erg blij mee.

    hoe gaat het met je gezondheid en kunnen we wellicht iets voor je betekenen?

    veel liefde toegewenst,
    patrick en rénate

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *