Oranje en Nederland V

U hebt eerder kunnen lezen, hoe Gunning heel ontroerend over de Oranjes schrijft. En dat in de crisistijd! “L’Oranger fleurira!” De Oranjestam zal weer uitbotten! Hij had een voorspellende geest en was een grote optimist. Dat hadden we in die moeilijke jaren vlak voor de 2e wereldoorlog ook wel nodig.

U hebt eerder kunnen lezen, hoe Gunning heel ontroerend over de Oranjes schrijft. En dat in de crisistijd! “L’Oranger fleurira!” De Oranjestam zal weer uitbotten! Hij had een voorspellende geest en was een grote optimist. Dat hadden we in die moeilijke jaren vlak voor de 2e wereldoorlog ook wel nodig.

Emma en WhilhelimaDe Oranjestam is uitgebot, en hoe! De Koningin omringd door 3 zoons met hun families, 7 kleinkinderen inmiddels, waarvan de kroonprins met prinses Maxima drie dochters voor zijn rekening neemt. Toen Willem III in 1890 op 73-jarige leeftijd overleed (hé, ik ben nu ook net 73 geworden!), bleef een 10-jarig meisje over, Wilhelmina, de laatste telg uit een eens zo roemrucht geslacht. Formeel was dat jonge kind nu koningin der Nederlanden. Velen waren met haar begaan. Zo jong nog en dan die zware last, een kind zonder vader en met een heel jonge Duitse moeder. Wat moest daarvan worden? De dichter Nicolaas Beets vertolkte deze gevoelens in een gedicht op de dood des Konings:

‘k Zag drie Oranjes op den troon,
En zeven, van zijn glans beschenen.
Nu slaapt het Tiental bij de doôn.
En ‘k leef, om ze allen te bewenen.

Daar trad weer ’t Kind mij voor den geest,
Dat gistrenavond, bij mijn spreken,
Zo stil aandachtig was geweest,
Zo ernstig mij had aangekeken;
Het eng’lenkopje, in den glans
Van ’t levend goud der blonde lokken.
Neen, riep ik, Hoop des Vaderlands!
Ons noodlot is nog niet voltrokken!

9 juni 1899
 Bezoek van Koningin-Moeder Emma en Koningin Wihelmina aan Rotterdam
 vlak langs het Beursstation over het WestnieuwlandNa de dood van koning Willem III in 1890 moest dit kleine meisje gaan regeren. Maar dat kon zij natuurlijk nog niet. Daarom werd haar moeder regentes. En hoe! Zij wist het volk aan zich te binden. En dat was nodig ook, want de band tussen de Oranjes en ons volk was tijdens de regeerperiode van Willem III behoorlijk los geworden. Koningin Emma maakte met Wilhelmina veel “goodwil” reizen door het hele land. Ook in Zeeland en in Friesland zijn zij geweest. Overal werden moeder en dochter enthousiast ontvangen. Misschien heeft onze nieuwe regering het wel van haar afgekeken, nu ze eerst 100 dagen het land in gaan.

Zó werd de jonge prinses voorbereid op de moeilijke taak, die haar wachtte, als zij straks 18 zou zijn en officieel koningin werd. Koningin Emma was haar tot voorbeeld, want zelf opgegroeid in een oud-Duits adellijk geslacht wist zij alles van Koninklijke etiquette en plichten. De prinses leerde als ’t ware uit de eerste hand, hoe zij ministers moest ontvangen, staatszaken moest bespreken en afhandelen, hoe zij de mensen op straat moest begroeten, en ook hoe zij ons land moest vertegenwoordigen in het buitenland.

Koningin Emma heeft altijd een grote en warme plaats behouden in het hart van het Nederlandse volk, ook toen zij al lang geen regentes meer was. Na 1898 werd zij eervol “koningin-moeder” genoemd. Zij was ook altijd zeer bewogen met het lot van het volk. Zo stelde zij in 1898 bij haar afscheid als regentes een bedrag van f 300.000 ter beschikking van een op te richten sanatorium voor longlijders. Later, in 1929, toen zij 50 jaar verbonden was aan ons volk, deed zij dat opnieuw (ditmaal f 175.000), en zo is het Koningin Emma Fonds voor tbc-bestrijding ontstaan. Nog bekend is haar gevleugelde uitspraak:

Het is voor een klein land als Nederland belangrijk
Om groot te zijn in die dingen,
Waarin een klein land groot kan zijn!

3 gedachten over “Oranje en Nederland V”

  1. Volgens mij staat er een fout in het gedicht van Nic.Beets
    ‘k Zag drie Oranjes op den troon,
    En leven, van zijn glans beschenen.
    Leven moet volgens mij zijn : zeven !!
    MVG
    Martin

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *