Pastorale aspecten van de euthanasie

Sinds André Rouvoet van de CU is aangeschoven bij de kabinetsbesprekingen wordt er weer meer over euthanasie gesproken. Kan Rouvoet bereiken, dat er dienaangaande een wat strengere opstelling gaat komen in onze Wet? Velen zijn immers van mening, dat de euthanasiewetgeving onder Paars veel te ruime vormen heeft aangenomen.

Deel I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII

EuthansasieSinds André Rouvoet van de CU is aangeschoven bij de kabinetsbesprekingen wordt er weer meer over euthanasie gesproken. Kan Rouvoet bereiken, dat er dienaangaande een wat strengere opstelling gaat komen in onze Wet? Velen zijn immers van mening, dat de euthanasiewetgeving onder Paars veel te ruime vormen heeft aangenomen.

Je leest in de krant, dat er suïcideconsulenten zijn, die vrij uit gaan, als ze iemand bij euthanasie begeleiden. Moeten we er weer niet eens opnieuw over gaan nadenken, hoe het zit met de zelfbeschikking van de mens? Liberaal bezien moet alles, nou in ieder geval heel veel kunnen. Maar vanuit Bijbels gezichtspunt liggen daar toch wel beperkingen, denk ik.

Zo’n dertig jaar geleden was dit ook al een discussiepunt in Nederland. In 1972 heeft de toenmalige Nederlandse Hervormde Kerk zich daarover al uitgesproken in de pastorale handreiking “Euthanasie, zin en begrenzing van het medisch handelen”. De Gereformeerde Kerken sloten zich daarbij aan met het rapport “Euthanasie en Pastoraat”. Ook de R.K. bisschoppen lieten zich toen flink horen in een protestbrief  “Aan de Staatscommissie Euthanasie”.

Hoe komt het toch, dat “euthanasie” destijds zoveel mensen en tongen in beweging bracht? Het heeft te maken met de veranderingen, die in de jaren ’70 en ’80 hadden plaatsgevonden, zowel op medisch gebied als ook op technisch gebied, waardoor het mogelijk werd mensen in leven te laten, die voordien al lang gestorven zouden zijn. Ook het omgaan met de dood was veranderd. Vroeger was de dood een sociaal gebeuren. Heel de familie was er bij betrokken, zelfs de buurtgemeenschap. Men stierf thuis, omringd door de zijnen. Langzaamaan is dit gebeuren verplaatst naar zieken- en verpleeghuizen. Van een sociaal gebeuren is het een eenzaam gebeuren geworden.

Dan is daar ook de verandering in het denken over leven en dood. Was het tot dusver algemeen erkend, dat God het leven van een mens beschikt, nú is dat allemaal zo zeker niet meer. De eigen wilsbeschikking van de mens wordt meer en meer naar voren gehaald. De Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie heeft hier sterk aan mee gewerkt. En natuurlijk ook de opkomst van de media, die wat vroeger taboe was nú openlijk ter bespreking (en aan de kaak) stellen. Dit is ook gebeurd met het spreken over de dood en zelfs het vragen om de dood.

Volgende keer: de mondigheid van de moderne mens.

7 gedachten over “Pastorale aspecten van de euthanasie”

  1. Beste Ds Kroes,U heeft gelijk dat het een heel eenzaam gebeuren is ge
    worden. Zelfs hoor je het ook afen toe in de christelijke wereld terwijl het een erg fijne tijd kan zijn, zoals wij dat met onze vader
    hebben mogen beleven, Hij is in het bijna huis gestorven en het was een heel fijn afscheid wat we niet hadden willen missen. Laats las ik een artikel van pijndeskundige Ren Crul: “Euthanasie is niet meer nodig ” Het artikel heb ik iemand gegeven die nog al met ouderen omgaat, ze heeft over het onderwerp gesproken en een copie gegeven om het nog eens na te lezen als u intressen heeft kunt u er een krijgen!! Groetjes Thea van wijk ook uw vrouw de groetjes!!!!!!

  2. Dag Ds Kroes, heeft U het artiel dat over Euthanasie is niet meer
    nodig nog ontvangen? Had U er nog iets aan? ik hoop van wel!
    Zelf vond ik het heel goed Groetjes Thea

  3. Beste Thea, ja ik heb je stukje ontvangen hoor! Sorry, dat ik nog geen berichtje terug heb gedaan. Ik vind het een goed artikel, echt zoals ik er ook over denk. Ik hoop er gebruik van te maken voor mijn nieuwe artikel. U ziet het vanzelf dan terug! ‘k Heb gelijk uw adres maar bewaard hoor. Spaarndam is mij wel bekend. Toen wij nog in Haarlem-Noord woonden fietsten we daar heen met de drie kleine meiden. Staat het beeld met de vinger in de dijk er nog? Ik hoor wel weer van u. Met hartelijke groet, Ds.Kroes.

  4. Geachte Phillipus,

    Wat ben ik blij met deze prachtige site van je.
    Mag ik jou artikelen van Euthanasie gebruiken voor in mijn portfolio, van de kairosopliding, waar ik een opleiding doe voor zieken en stervenden, waar euthanasie aan bod komt, maar toch ook een heikel onderwerp is.?

  5. Geachte Phillipus.
    Als Euthanasie aan de orde komt, hoor je vaak stellige reacties van gelovigen die met het gebod komen ‘Gij zult niet doden’!
    Hieronder versta ik meeronder, ” Gij zult niet doden” impliceert meer dan de letterlijke tekst.
    Je kunt onverschillig reageren, het negeren van de mens en de mens niet aanhoren en niet serieus nemen, je eigen geld en goed niet delen met de armen, dit valt allemaal onder dit gebod, maar vooral, de mens nooit alleen laten als hij gaat sterven, altijd zijn hand vasthouden, al ben je een vreemde voor hem of haar.

    De roep naar euthanasie is ook een roep, ” laat me niet alleen sterven, blijf bij me”

    1. Zoals dat prachtige lied van de dochter van Ernst Daniël Smidt na het EO-programma op zondagochtend “een kopje koffie” verwoordt: “Als het einde komt, mag ik dan bij jou…….

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *