Leven uit de hoop

Waarop hopen? Op voorspoed, gezelligheid, nog een beetje geluk? Dat mag, maar zeker kunnen we daarover nooit zijn, we mogen er wel naar streven. Maar de levende hoop, waar Petrus het over heeft, is toch iets anders, dat is de hoop op de Heer: dat Hij ook in ons leven komt en ons leven nieuw maakt, van binnenuit, door er Zijn vrede en zaligheid in te leggen.

1 Petus 1, 3
“Geloofd zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus,
Die ons heeft doen wedergeboren worden tot een levende hoop!”

We leven nu midden in de Adventstijd, een heerlijke tijd vollicht en warmte, voorbereiding op het feest van Gods liefde voor de mensen, het Kerstfeest.

En dan klinkt ons het geloofsgetuigenis van Petrus tegen, dat we hierboven hebben neergezet. Dat God ons heeft doen wedergeboren worden tot een levende hoop. Dat is nog eens een sterk woord! Kom daar maar eens om in deze wereld! Zijn wij dan geen mensen – net als Petrus – vol van verzoekingen, uitzichtloosheid en wanhoop? Ja, dat is zeker zo, daar had Petrus last van, en u en ik ook. En toch schrijft Petrus dit sterke getuigenis! Want hij heeft ervaren dat er ook nog iets anders is: God verlost ons van al onze zwakheden en zondigheden, zodat we wedergeboren worden tot een levende hoop. Petrus had dat zelf ervaren, toen hij de Heer had verloochend en daarna weer in genade werd aangenomen. Zoiets vergeet je nooit meer! Een mens wordt wedergeboren door de opstanding uit de dood van de Heer Zelf. Je wordt dan een ander mens. Dat heeft Koert van Bekkum ook geschreven boven zijn brief aan de Paus in het Nederlands Dagblad van 8 december jongsleden: “wie hoopt, leeft anders”. Zou de Paus dit ook zelf zo ervaren hebben, toen hij zijn encycliek “Spe Salve” schreef? Een schitterend getuigenis van wat de Rooms Katholieke Kerk vandaag aan de dag nog de wereld te vertellen heeft: dat er hoop is! En ook al is dit rondschrijven aan de Kerk uit Katholieke traditie geschreven, Protestanten kunnen zich daar ook goed in vinden. Binnenkort komt het in het Nederlands vertaald op internet, dan moet u het maar eens lezen.
 
Alle dingen zijn nieuw geworden door de komst van Jezus. Ook ons eigen leven, waardoor wij, ondanks alles, opnieuw mogen en kunnen hopen. Waarop? Op voorspoed, gezelligheid, nog een beetje geluk? Dat mag, maar zeker kunnen we daarover nooit zijn, we mogen er wel naar streven. Maar de levende hoop, waar Petrus het over heeft, is toch iets anders, dat is de hoop op de Heer: dat Hij ook in ons leven komt en ons leven nieuw maakt, van binnenuit, door er Zijn vrede en zaligheid in te leggen. Levende hoop is er voor ons, als het Advent wordt in ons leven: als de Heer op ons toekomt! Als we met al onze aanvechtingen en schuld hopen op de levende Heer, op Zijn troost en vergeving, Zijn helpende kracht. Dat alleen is een hoop, die nooit beschaamd maakt, maar steeds weer nieuw leven geeft.

Een levende hoop, laten we dit elkaar toewensen in deze Adventstijd!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *