De Heer is waarlijk opgestaan

Hij is opgestaan uit de dood. Hij is lévend geworden. Zie, Hij die dood was, Hij lééft! De Heer is waarlijk opgestaan. Hij is opgestaan uit Zijn graf, waarlijk, echt waar. In vele toonaarden wordt hetzelfde verwoord en bezongen. Pasen is het feest van een leeg graf!

Lukas 24, 34 a

Hij is opgestaan uit de dood. Hij is lévend geworden. Zie, Hij die dood was, Hij lééft! De Heer is waarlijk opgestaan. Hij is opgestaan uit Zijn graf, waarlijk, echt waar. In vele toonaarden wordt hetzelfde verwoord en bezongen. Pasen is het feest van een leeg graf!

In de oudheid werden graven gekoesterd, heel anders dan bij ons. Hoe triest liggen in onze tijd de kerkhoven er soms niet bij. Ingevallen graven, stenen waarop soms niets meer te lezen valt. Gelukkig hebben sommige Gemeenten hiervoor regels opgesteld om tot een beter aanzien van het kerkhof te komen. Wij nemen er tegenwoordig genoegen mee om zo eenvoudig mogelijk ter aarde besteld te worden, velen worden ook gewoon ver-ast. Maar hoe verder je naar het Zuiden afreist, hoe mooier de kerkhoven worden. Vroeger, toen we vaak op vakantie gingen naar Oostenrijk, Zwitserland en Italië, bezochten we ook steevast de kerkhoven. Ik liet dan aan de kinderen de kunstige graven zien en de vele bloemen, vaak met een foto van de overledene er bij. Maar bij ons is het vaak een en al soberheid, echt een dodenakker, geen bloemetje er bij, alleen maar rijen stenen met daar tussen door omgeploegde of aangeharkte aarde. De soberheid van de dood ten voeten uit. Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren!

In de tijd van de Heer Jezus stelden de mensen heel wat hogere eisen aan hun graven. Piramiden, spelonken, rotsgraven, hunebedden en geweldige monumenten werden gebouwd alsof het voor de eeuwigheid was! En dat was natuurlijk ook de bedoeling: voor de eeuwigheid. Immers, men dacht dat de dode verder leefde in zijn graf. Hoe mooier en degelijker het graf was, des te gelukkiger kon de dode daar verder leven. Men voorzag hem daar dan ook van alles, zoals voedsel en kleding.

Ook Jezus werd begraven in een mooi en veilig graf, afgeschermd met een grote steen, zodat wilde dieren niet bij het lichaam konden komen. Het was nog nieuw, pas uitgehakt in de rots, in opdracht van de rijke Jozef van Arimatea. Hij had het waarschijnlijk voor zichzelf laten maken. Maar nu mocht Jezus, van wie hij zo veel hield, er in. Het was het laatste wat hij nog voor Hem kon doen. Een geweldig geschenk, je eigen graf, en een laatste eerbetoon. En hoewel het graf goed was beveiligd (“verzegeld”), was het toch opeens open! De steen is weggewenteld. Het graf is leeg. Je kunt er zo naar binnen kijken. Er zijn mensen, die het gezien hebben. Zij getuigen: “De Heer is opgestaan! Hij is waarlijk opgestaan!” Uit het graf, lichamelijk en wel. Nee, het is geen verbeelding geweest van die mensen, zij hebben de lege plek zelf gezien. En zij concluderen: de Heer is er niet meer, Hij is weg. Zo maar weg? Nee, Hij schijnt toch ergens te zijn, want andere mensen komen vertellen dat ze Hem gezien hebben! Dan is maar één conclusie mogelijk: dat Hij is opgestaan uit de dood! Hij is uit het stof verrezen. Dat is toch heel bijzonder!

De Heer moest net als ieder ander mens “tot stof wederkeren”. Maar dit is het Paaswonder: Hij mocht het ook weer achter Zich laten, er uit opstaan, om daarna opnieuw lichaam te worden, zichtbaar en tastbaar voor de mensen. Paulus zegt het zó in 1 Kor.15: het vergankelijke wordt onvergankelijkheid aangedaan. Het stof van de aarde krijgt een hemelse dimensie. Het oude heeft afgedaan, het nieuwe is gekomen.

Zó is Pasen het feest van de nieuwe aarde. Ook van de nieuwe moed, het nieuwe uitzicht, vooruitzicht. De aarde wordt nieuw. Jezus is er op geboren, Hij heeft er op gelopen, Hij heeft er gewerkt, in het aardse stof. Hij leed er aan en stierf er aan. En Hij werd er in gekleed bij de opstanding. Het aardse stof is door God geschapen. Wij moeten er dan ook zuinig op zijn, op het milieu en de natuur. Waterbeheer en voedsel voor alle mensen in de wereld. Het hoort er allemaal bij. Het is het stof der aarde, waar God ook zorg voor heeft. Dit stof der aarde draagt de belofte in zich, dat het zal opstaan en nieuw worden. Dat is Pasen. Nóg is het niet zo ver, nóg moeten wij dus voor al dat stoffelijke goede zorg dragen, maar eens wordt het vergankelijke onvergankelijkheid aangedaan. Hoe heerlijk zal het dan zijn! Als de Heer is weergekeerd om alles nieuw te maken! Dan zullen nu gehandicapten weer kunnen lopen en zien, dan zal er geen “zuiglam” meer worden verkocht en hoeven we ons niet druk te maken of er nu 24 of 27 kippen op één vierkante meter kunnen worden opgefokt. Ik denk, dat we dan geen vlees meer zullen eten. Eindelijk dan ook Pasen voor de dieren!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *