Dongen en Rijen waren mijn eerste Gemeente, waar ik in 1960 als vicaris begonnen ben. De diensten werden gehouden in de basiskapel op de vliegbasis Gilze-Rijen.
Na mijn pensionering ben ik daar weer als gastpredikant teruggekomen. Bij de eerste dienst, in 1999, heb ik het volgende gememoreerd:
Rijen, 28 maart 1999
Het is zevenendertig jaar geleden, dat ik hier voor het laatst heb gestaan, welhaast een mensenleven geleden! Van 1960 tot 1962 was ik vicaris van de Gemeente Dongen en Rijen, een Gemeente die lange tijd vacant was geweest en geen geld had om een volwaardige predikant te betalen. Daarom werd ik er naar toe geleid, net van de universiteit af, een jong broekie van 26. Ik was aangesteld parttime voor een halve week, en die halve week moest ik nog verdelen tussen Dongen en Rijen en 51 keer een nieuwe preek maken. Ik had 2 vakantiezondagen en 2 vrije zondagen, dus rekent u maar uit: 51 keer stond ik voor de Gemeente. Ja, dat waren me andere tijden dan nu! Van m’n studententijd had ik nog een Berini overgehouden, die bracht me het eerste jaar van Dongen naar Rijen. Vaak kwam ik pas in het holst van de nacht thuis, ik kon de bochten tellen. Na een jaar toen de Berini het begaf, was de kerkvoogdij zo goed me een nieuwe Sparta te geven. Dat was een hele uitgave! Gehuld in een lange leren jas snorde ik langs ’s Heren wegen in het Brabantse land. In Rijen kreeg ik leuke kontakten. Ik weet niet of er nog iemand uit die tijd hier aanwezig is. Ik herinner me met veel plezier een reisje naar Brussel, met een kerkeraadslid die toen al over een auto beschikte. Iets wat ook een onuitwisbare herinnering heeft achtergelaten, is heel droevig: de begrafenis van een klein kind. Er was toen al een aardig contact met de luchtmachtpredikant, die wel eens bij ons thuis in Dongen op de koffie kwam. Hetgeen resulteerde in een peetvaderschap. Naar hem werd onze kater vernoemd: Brammetje. U raadt het al: de naam van de basis-predikant was Bram Karreman. U hoort het: vele goede herinneringen verbinden ons met u. Het is mij daarom een groot genoegen na 37 jaar weer eens bij u voor te gaan.