Levenslied

Er was eens een kindje rein,
zo fijn en ook zo klein.
In Geleen kwam zij op aarde,
daar, waar haar moeder haar baarde.

Pientje geborenEr was eens een kindje rein,
zo fijn en ook zo klein.
In Geleen kwam zij op aarde,
daar, waar haar moeder haar baarde.

Het was een schattig meisje,
en zij zong al vroeg een eigen ”wijsje”:
”Inankie pankie poe”,
dat zong zij iedereen toe!

Zij trok haar neusje daarbij op
en hield zo iedereen voor de fop.
Na haar geboorteplaats Geleen
ging zij ergens anders heen.

Zij was toen nog maar twee maanden oud,
maar dat liet haar lieve ouders koud.
Want haar vader kreeg een baan in Waalwijk
en hij voelde zich de koning te rijk!

Zij ging vaak spelen
en alles samen delen
met Lucy, Alice en Kees-Jan,
ja daar kon ze wat van!

Ook ging zij vaak op ’n kruk staan
en iedereen liet haar begaan,
totdat zij op een kwade dag
met haar neusje op de grond lag!

Zij groeide op als een mooi meisje
en maakte zo nu en dan ’n reisje
met de hele familie mee
naar bergen, strand en zee.

Het was een hele leuke tijd
en altijd weer werd er iets bereid.
Spelen in de grote tuin was favoriet.
Vergeet vooral de verjaardagen niet!

En als het feest was
dan moest iedereen in de ”pas”.
Mevr. Spierings maakte er dan
weer eens heel wat moois van!

Ook maakte zij veel plezier
in die tijd met elk dier.
Bij Cid en Cyrano van de buurtjes
verbracht zij heel wat vrije uurtjes.

Edgar met Pientje

Een eigen hondje kreeg zij van Ome Wim
toen had zij ’t helemaal naar d’r zin.
Met Edgar en later ook een poes:
zij toonde zich een echte KROES.

Maar op een zekere dag,
wat zij toen zag …
een beetje scheel,
gelukkig werd ’t gauw weer heel!

Dr. Hoe”k”sema maakte
dat weer spoedig thuis geraakte,
waar de zusjes samen,
haar in verzorging namen.

Een patiënt als proefkonijn
tussen zuster en dokter zijn,
onder de grote trap naar boven
met een lapje op d’r ogen!

Doktertje spelen

Toen zij zeven was,
ging zij weer verhuizen.
Zij kwam toen in een and’re klas,
en oh oh dat was me wat!

Maar ook in Haarlem was ’t gauw weer dolle pret,
dagelijks was er wel een of ander verzet.
Zo ieder jaar verkleedfeest met carnaval
en op Oud- en Nieuw- hevig geknal!

En natuurlijk ieder jaar weer op reis.
En als vader en moeder weer eens hadden prijs,
dan werden de drie zusjes
verzorgd door mevr. Kusjes!

Ook Oma was dikwijls van de partij.
Bij alles en nog wat was zij er bij.
Want Oma ging keer op keer mee,
ook naar de nieuwe bestelling van land en zee.

In het mooie stadje Goes in Zeeland
vond de familie een eigen pand.
Pien ging alweer naar de HAVO toe,
haar leren was spelen,
en van spelen werd zij nooit moe!

Ups en downs waren er in die tijd,
maar Pien bleef altijd eigengereid.
Haar eigen mening kreeg ze
en tot op de dag van vandaag bleef ze

een hele lieve meid,
die van tijd tot tijd
altijd klaar staat
voor raad en daad.

Na de HAVO koos zij
voor de LAB-school dichtbij.
Die stond zelfs in Goes
maar was niet voor de poes!

Toen zij van de LAB-school ging,
nadat zij haar diploma ontving,
wilde zij in Delft gaan studeren
om ’t ook ”hogerop” te proberen!

Bij een bodybuilder op kamer gezet
was ’t niet altijd dolle pret.
En later in huis bij studenten,
waar je om je brood moest venten!

Gelukkig had zij veel aan Tijger,
maar die was ook geen blijver,
want hij maakte er een puinhoop van
en kwam in Zeeland ”boven Jan”.

In Scheveningen was zij neergestreken,
ze kon de golven horen breken.
Daar kreeg zij opeens een baan
en kon zij voorgoed het ouderlijk huis uitgaan!

’s Avonds bleef zij dóórleren
en kon het haar niet deren,
tot zij uiteindelijk moest stoppen
om voor de liefde te dokken!

In ”Household” kwam zij toen terecht,
temidden van zeep, tandpasta en ander gerecht.
Hier ging zij musiceren met Van der Werf
en wisselde toen al snel ”van erf”.

Daarom staat zij nu hier
rondom veel vertier,
samen met haar man
maakt zij er weer wat van!

En wij wensen haar en Bart,
met heel de vriendenschaar,
vandaag een goede nieuwe start
en nog menig gelukkig jaar!!

karikatuur trouwen

Ter herinnering aan de bruiloft op 25-09-1996

Eén gedachte over “Levenslied”

  1. Wat een schitterend gedicht, al zeg ik het zelf ( de dichter)! En mooie plaatjes! Echt een stukje blijvende herinnering, waar je elke keer weer met blijdschap op terug kunt zien, zeker jullie, Philippien en Bart! Ik wens jullie, net als toen, nog vele mooie jaren toe! Mede namens Mama, jullie vader.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *