Gezegende zondag

Koffie, weerzien met goede bekenden, wandelen met zuster Paulino door de kloostertuin en de zondagsrust binnen laten komen. Bijpraten. Zelden is het kloosterkerkhof zo kleurig als nu, petunia’s in diverse kleuren voeren de boventoon.

‘Zullen we zondag naar de zusters gaan?’ De stem voor de telefoon klinkt uitnodigend en omdat ik de franciscanessen een warm hart toedraag stem ik zonder nadenken toe.

De St. Nicolaasstichting in Denekamp ziet er op de zondag heel anders uit dan op een doordeweekse dag, zo ontdek ik. De bedrijvigheid op het kloosterterrein heeft nu plaats gemaakt voor de ingetogen kerkgang van kloosterzusters en kerkgangers uit de omgeving. Zuster Marie-José wandelt ons tegemoet, reikt de kerkboeken aan en dan is het in de sfeervolle kapel op adem komen en ons openstellen voor de Geest. Dit keer zal de Latijnse mis worden gevolgd en dat geeft iets extra’s. Liederen van Oosterhuis, lezingen uit Jesaja en Lucas. In de verkondiging citeert de priester Augustinus: ‘Men kan binnen de kerk zijn, maar buiten de kerk leven, men kan buiten de kerk leven, maar binnen de kerk zijn.’ Woorden om over na te denken. Brood en Wijn, een groot goed om mee te mogen vieren.

Koffie, weerzien met goede bekenden, wandelen met zuster Paulino door de kloostertuin en de zondagsrust binnen laten komen. Bijpraten. Zelden is het kloosterkerkhof zo kleurig als nu, petunia’s in diverse kleuren voeren de boventoon. Zachtjes lees ik de woorden op het in 2002 ingezegende gedenkteken van alle overleden zusters van de Nederlandse Provincie:

Jezus Christus gisteren en heden 
Begin en Einde
Alfa en Omega 
aan Hem behoren wij toe
in tijd en eeuwigheid. Amen.

De middagmaaltijd is een waar feest. ‘Hoe krijgen de zusters die peertjes toch zo rood?’, vraag ik en proef bedachtzaam. Mijn reisgenote vertelt dat ze straks haar eigen Kruisweg loopt, ik mag mee. Ze wandelt eerst naar het Heilig Hart beeld van Jezus, steekt een noveenkaars aan en legt haar hand op de voeten van Jezus en bidt. Haar overgave is sacraal, ik voel me haast een indringer. Rituelen die zich herhalen bij de Lourdesgrot en de Franciscuskapel. Dwalen door de tuin, genieten van de eerste herfstsferen, spreken zonder woorden. Op een bank zit een zuster verdiept in haar boek op een bank, de wind wiegt haar sluier speels heen en weer. De koopzondag in de nabije omgeving staat haaks op de zondag in deze communiteit. Rusteloosheid en armoe van shoppend publiek tegenover de overgave en rijkdom van de zusters. Tijdens de terugtocht kleurt de hemel prachtig, vlakken lopen in elkaar over en mengen zich tot niet te benoemen tinten. Zacht zeg ik: ‘Dank voor deze gezegende zondag.’

Aly Brug

(Eerder gepubliceerd in Centraal Weekblad.)

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *